- planiloquus
- plāniloquus, a, um (plane u. loquor), offen heraus redend, ut planiloqua est, wie sie so offen spricht, Plaut. truc. 864.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.